życie ci ucieka

См. также в других словарях:

• ziemia [grunt] ucieka [usuwa się] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}spod nóg {{/stl 13}}{{stl 7}} o sytuacji, gdy ktoś zaczyna mieć poważne kłopoty, traci stabilizację, pozycję, oparcie moralne, dowiaduje się o czymś rujnującym jego dotychczasowe życie : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uciec — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …   Słownik frazeologiczny

• uciekać — 1. Dusza, życie z kogoś ucieka «ktoś jest umierający»: Uciekające z niej życie skupiło się w oczach, czujnych, chociaż półprzytomnych. Z. Kossak, Przymierze. 2. Podłoga ucieka komuś spod nóg «ktoś nie może ustać, chwieje się lub upada»:… …   Słownik frazeologiczny

• uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… …   Słownik języka polskiego

• krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… …   Słownik frazeologiczny

• krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… …   Słownik języka polskiego

• łono — 1. Na łonie natury, przyrody «w otoczeniu przyrody, na wolnym powietrzu»: W lasku tłumy ludzi i tłumy papierów. Każdy szuka skrawka trawy w cieniu i spędza niedzielę na łonie natury. A. Bobkowski, Szkice. 2. Na łonie rodziny «wśród członków… …   Słownik frazeologiczny

• twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M …   Słownik frazeologiczny